پراکندگی مشخصات: سر كوچک، مثلثي شكل و كشيده، بدن باريک و دم كوتاه، پولكهاي سطح فوقاني سر نسبتاً تيغه دار، پولک بالاي چشمي بزرگ، مردمک چشم عمودي، پهناي پولک رسترال بيش از ارتفاع آن، لب بالا داراي 8 تا 11 پولك و لب پائين 10 تا 13 پولك ، دو رديف پولک بين چشم و لب بالا، 7 تا 11 پولك در فاصله بين دو چشم، 10 تا 16 پولك دور چشم، 160 تا 174 پولک در سطح شكمي، 27 تا 40 پولک در سطح زيرين دم، پولكهاي سطح پشتي تيغه دار و در 23 رديف، پولك مخرجي منفرد.

رنگ بدن خاكستري روشن، نقره اي، قهوه اي تيره، يكنواخت يا داراي خطوط و نقوش متفاوت، گاهي به رنگ زرد متمايل به خاكستري روشن ساده همراه با يک خط قهوه اي طولي تيره در سرتاسر سطح پشتي تا انتهاي دم، گاهي با خالهاي قهوه اي تيره و نامنظم، گاهي خالهاي سطح پشتي به شكل زيگزاک ناقص و در سطح جانبي با خالهاي كوچک قهوه اي متمايل به سياه، در سمت دو طرف سر تا زير چشم داراي دو خط مورب تيره متمايل به سياه، سطح شكمي زرد روشن با خالهاي ريز سفيد و سياه.

حداكثر طول 79 سانتيمتر، دم 5 سانتيمتر. تغذيه از حشرات، ملخها، مارمولكها، موشها. زاد و ولد: 5 تا 10 نوزاد در فصل تابستان. زيستگاه: مناطق كوهستاني و ييلاقي، علفزارها، زير سنگها، لاي بوته‌ها.

انتشار جغرافيايي: به سلسله جبال البرز محدود مي شود. مشاهده افعی دماوندی نخستین بار از لار دماوند در 60 كيلومتري تهران گزارش شده است.

پراكندگي: استان تهران (لار دماوند، فيروز كوه، آب اسک، درياچه هوير، افجه، گاجره، گچسر). افعی دماوندی ازخطرناک ترین و کمیاب ترین افعی هاست. یک خزنده شناس جوان به نام "خسرو رجبی زاده" پایان نامه فوق لیسانس خود را به طور تخصصی افعی دماوندی انتخاب کرده است. وی افعی دماوندی را شرقی ترین افعی کره زمین میداند. وی میگوید: این افعی حدود 38 سال پیش توسط دکتر محمود لطیفی پایه گذار بخش جانوران سمی انستیتو رازی کشف شد. وی هنگام تحقیق پیرامون برخی از مارها پس از دقت در ظاهر مارها متوجه تفاوت یکی از آنها با بقیه میشود. بررسی های دقیق تر نشان داد که این گونه کشف جدیدی است. این افعی جدید به آلمان فرستاده شد و با بررسی سه نفر از بهترین متخصصان و خزنده شناسان نام گونه جدید به احترام دکتر لطیفی Vipera latifi گذاشته شد. افعی دماوندی بعد از افعی جعفری مهلک ترین سم را دارد. این افعی درحال حاضر در لیست اتحادیه جهانی حفاظت در رده آسیب پذیر قرار گرفته است. از این رو که پراکندگی آن در سراسر دنیا تنها به منطقه البرز مرکزی ایران محدود میشود. بر اساس آمار رسمی موجود در کتاب های افعی کوهستانی دنیا، بین سالهای 1348 تا 1357 بیش از 9400 حلقه افعی دماوندی تنهابه انستیتو واکسن و سرم سازی به منظور سم گیری انتقال یافته است. این آمار بعدها به 12000حلقه رسید. هنوز هم این روند ادامه دارد که بطور بسیار جدی درحال انهدام هستند. افعی دماوندی در مناطقی مثل لاردماوند، فیروزکوه، دریاچه تار، آب اسک، افجه، گاجره و گچسر بیشتر یافت میشود. هفته ای یکبار غذا میخورد و از آنجایی که چشمان خزنده ها تنها اشعه مادون قرمز بدن موجودات زنده را دریافت میکند، حتما باید غذای زنده و محرک برایشان دیده شود. رجبی زاده که یک جفت از این افعی را درخانه خود نگهداری میکند می گوید: این افعی از بین همه شکارهای خود به موش علاقه بیشتری دارد. وی تصریح کرد، موشها باید نسبت به هیکل مار سایز های مختلفی داشته باشند. تعداد افعی های دماوندی هنوز معلوم نیست، اما نزدیک بودن محل زیست آن به تهران و تخریب گسترده زیستگاهی اش را می توان علت اصلی کاهش شدید جمعیت آن عنوان کرد.